Opwaartsche Wegen. Jaargang 2

[p. 100]

De Karrekiet
door
J.H. de Groot.

Daar krieuwelt en kruipt in het wuivende riet
Een wondertje, klein als een vlekje.
Het juigt en het zingt er z'n hoogste lied
Op een veilig en stil-beschut plekje.
En 't fluit er al vragend ‘zeg hoor je me niet’?
Karrekiet karrekiet - orre iet orre iet.

Daar kraakt er en knapt er een wuivende spriet,
Ginds buigt er een haast op 't water.
En 't wondertje klein - och dat zie je maar niet
Het roert op 'n hallem z'n snater.
En 't klinkt nu haast spottend ‘zeg zie je me niet’?
Karrekiet karrekiet - orre iet orre iet.

Tot plots als een kogel uit 't wuivende riet.
('t Kon haast uit een buks zijn geschoten.)
Een wonder klein vlekje te voorschijne schiet,
En ginds in een struik is gedoken.
Daar orgelt het plagend een wonderfijn lied
‘Zoo zie je me wel en zoo zie je me niet’.
Karrekiet karrekiet - orre iet orre iet.