Opwaartsche Wegen. Jaargang 2



[pagina 5]
Den greep van het gemis ontstolen door Geraert van Suylesteijn. Is het door jou ook heen gegaan? De pijn, die vlijmt tot in de zinnen, Wier duister doel wij niet verstaan, En die ons zacht verschroeit van binnen.... Verdraag het niet als nog eenmaal Gemis zijn hatelik verlangen Uitslaat en fel, en nog eenmaal De dag van weedom zal bevangen. Stort dan je ziel, stort dàn je jeugd, Zoals de boom zijn brandend lover, In 't volle zonlicht van de vreugd, En in den vloed der Godsvreugd over. Want die in 't licht gaan zien Hem niet - Zij moeten uit het donker komen, Met aan hun wimpers nog 't verdriet, Nog in hun oog het floers der dromen. - En nu zo veilig-dicht bij mij, Den greep van het gemis ontstolen. En nu zo rustig en zo blij, Diep in mijn liefde weggescholen. Mijn kind, mijn kind, 'k begrijp het niet, Kan dan Gods gunst oneindig wezen Op mij, die eens die gunst verstiet In ijdel spel en hard weerstreven - Nu wordt de ziel zeer stil in ons. Mocht nooit een smart die stilte breken Mijn God, Gij zijt zo goed voor ons... Laat dan de stilte voor ons spreken.