Opwaartsche Wegen. Jaargang 2

[p. 4]

Agnosticus
door
E.L.S.

Door de dunne, brooze muren,
Die de dingen om mij maken,
Hoor ik al de lange uren
Van den stroom het zacht murmuren:
Maar mijn hart wil niet ontwaken!

Zie, hoe aarzelen de voeten,
Schoon door dorstgeplaagde droomen
Dringen sterk de lokkend zoete
Tonen, om te gaan begroeten
Wat als lafenis wil komen.

Ach, ze willen niet gelooven
Dat uit overvolle sprengen
Tusschen weelderige hoven
't Eeuwig water komt naar boven
Om een koelen dronk te brengen.

Tot den klank van 't zilvren vloeien
Heeft mijn ziel zich opgeheven,
Maar door vrees voor 't wakkerbloeien
Uit haar sluimerziek vermoeien
Is zij weer in slaap gedreven.

'k Zie mijn eigen adem hijgen,
Half gesloten zijn mijn oogen,
Dingen, die nog binnenzijgen
Grauwe schemerkleur verkrijgen
En zij zijn tot schijn verlogen.

Door de dunne, brooze muren,
Die de dingen om mij maken,
Hoor ik al de lange uren
Van den stroom het zacht murmuren;
Maar mijn hart wil niet ontwaken!