Opwaartsche Wegen. Jaargang 1

[p. 315]

[Gedichten van Geraert van Suylesteijn]

Herfstliedje
door Geraert van Suylesteijn.

Kind, vier de vreugde van te leven,
Van jong en blij te zijn, met mij!
Wel duizend gouden blaren zweven
Langsaam in 't gouden licht voorbij.

Wat is de Herfst toch schoon! Wij weten:
We zullen deze zomertooi
De ganse winter niet vergeten.
Mijn kind, wat sterft de zomer mooi!

God siert de kronkelende paden
Met gloeiend rood en glanzend bruin -
We mogen door die rijkdom waden,
Als door een grote wondertuin.

Vergeet de felle weemoeduren
In deze lichte klare dag,
Wie weet hoe kort de vreugd zal duren
Van deze late zomerlach.

Maar breek de sluipende gedachten
Van schijnschoon en voorbijgang stuk,
Drink wild en gretig deze zachte
Dag uit de beker van 't geluk!

[p. 316]

Herfstdag
door Geraert van Suylesteijn

In deze blijheid is het goed te wonen,
Het Herfstlicht is zo zuiver en zo klaar -
Het glinstert op de blaren van de bomen.
Zo glinstert het wel op het schijnend haar
Van iemand die wij éven zacht beminden,
Een ogenblik, een dag, half onbewust,
Om dan daarna ons stralend Ik te vinden
Vol van genade en vol van blijde rust.

Zo is dan weer de rijke Herfst gekomen,
Het licht is goud, de lucht doorzichtig blauw,
De dag schijnt zich in zoetheid te verdromen.

Nu komt de witte stille winter gauw.
Maar eens nog laait de zon uit in de bomen
En bloeit de wereld als een jonge vrouw.