Opwaartsche Wegen. Jaargang 1

[p. 117]

Zomerwolken
door Willem de Mérode.

O sterk verlangen, dat in zuchten
En tranen aan de ziel ontstijgt.
Dat straks, verklaard, in reiner luchten
Een hemelsche gestalte krijgt.

Er moet gezwoegd zijn en gezwegen,
Ziel moet gehaat zijn en gejaagd,
Eer u, deez aardsche sfeer ontstegen,
Als witte wolk, de hemel draagt.

Dan zien, met oogen, die nog schreien
We uw wazen klimmen in de lucht,
En uw verheven spelemeien
Tot ge in Zons fellen gloed vervlucht.

God laat het leed, hier opgestegen,
Ginds dalen naar een hart dat dort.
Ziel, hoor het ruischen van den regen,
Terwijl uw hemel helder wordt.