Optima. Jaargang 1

[p. 48]

Wim Brands

Hun voetstappen kruisten elkaar soms
in dat netwerk van straten

Zo nabij

Hij staat nu op de kade,
nog steeds alleen

De overkant van de rivier
in mist gehuld

Vanzelfsprekend: opluchting

Kijk toch:

eindelijk weg nu
het huis dat verdween