Optima. Jaargang 1

[p. 33]

Paul Leive
Drie gedichten

Onrustig doen vandaag de dieren,
als zij met lange klauwen
klimmen om asyl,
snuiten steken in je mouw,

juist nu het baasje druk
met iedere vrouw, die
toevallig op een straathoek

staat en telt de passen
tot het noodweer,
haar nagels net een schelp

[p. 34]

Bloeimaand

 

's Ochtends lag er een nieuw nest

 

op afgedankte vellen

 

van de kwaliteitscourant.

 

 

 

Ze schreven vorige avond over mummies

 

of vochten voort om Wittgenstein,

 

die wij bij ons thuis niet begrijpen.

 

 

 

De hygrometers wezen tachtig

 

en veel bleef in 't voorbijgaan plakken

 

buiten tussen al het groen.

 

 

 

Iedereen beloofde langs te komen,

 

net als verleden jaar, toen

 

onze kleinen geestig

 

de papieren openkrabden

[p. 35]

Voor Petra

We waren aan niet erg veel warmte gewend,
verhardden als toch eens een hand
kwam te liggen op ons.

Vooral van zo'n langzame haal
langs een pols schrok je terug.

Wel deugden we hogelijk voor onze taak,
niemand kan zeggen dat hij
ons heeft gemist. Present

als het mes in een viersterrenzaak.