De oprechte Zandvoorder speel-wagen

Van Phoebus en Daphne,

Stem: When Daphne bit form Phoebus fly.

DOen Daphne d' overschoone maegt
Van Apollo haer vlugt naem ter bossewaert in:
En van hem snel wierdt na gejaegt,
Sy liep, en hy riep vast, ô schoon godin!
Toeft wat, toeft wat weest niet verbolgen:
En waerom loopje? jou selven besin,
Leeuwen, noch Beeren, noch Tygers die volgen:
Maer 't is Apollo die u bemint:

Wilt u erbermen yet,

Acht gy mijn kermen niet;

Laet gy mijn Goetheydt dan in de ly?

[p. 67]

 

Heb deernis, ô Daphne! heb deernis met my:

 

De geen daer gy soo schuw van vlucht

 

Is Herder noch Kinckel die 't verhoed ov weyd:

 

Maer 't is een Godt die door de lucht

 

Het gulde glans van zijn stralen uytspreyt:
d' Opperste Iupiter is mijn Heer vader,

 

Charon en Delphos, en Thenedos staen,

 

Tot mijn gebied en bevel allegader:

 

Ick ben de Son, en mijn suster de Maen,

 

Kruyden en bloemen, die

 

Ick nae te noemen sie,

 

Locken mijn stralen alleen uyt d'aerd:

 

Mag dit u niet locken? ó schoone bedaert.

 

Noyt word ick oud, staeg blijf ick jong,

 

Mijn hayr vergrijst noyt, maer blijft even geel:

 

En dat mijn stem, wanneer ick jong,

 

By de negen Musen en't spel van mijn veel

 

U (ô mijn Daphne) mag komen ter oren!

 

Dat gy soo lang u lopen eens liet,

 

't Sou buyten twijffel u herte bekooren,

 

Op mijn te helpen uyt mijn verdriet:

 

Och hoe gerusjes! wou

 

Ick dan met kusjes, jou

 

Liefjen onthalen als een Goddin:

 

Nu Daphne staet Daphne, hoort dog na mijn min

 

Maer 't was om niet wat Phoebus riep,

 

Want Daphne vloodt van hem soo snel als sy kon:

 

Waerom hy oock soo schigtig liep,

 

Daer hey haer in 't loopen op tlaetste verwon:

 

Penus, Penus, Phoebus bestormt my,

 

Helpt, ô vader! riep Daphne versaegd:

 

Kuysse Diana komt bidt ick vervormt my,

 

Straex dese schoonheyt verhoort doch uw' maegd.

 

Want ick wil sterven, eer

 

Hy sou verwerven meer:

[p. 68]

 

ô Doodt gy zijt mijn seer wellekom!

 

Daer mede wiert Daphne vervormt in een boom.

 

De droeve Phoebus bleeck van rouw,

 

Omhelsde met tranen de lieve laurier,

 

En seyd ô boom! beeld van mijn vrouw,

 

Blijft altijd jeugdig, en vyant van 't vier,

 

Spartelt en klatert wanneer men u bladren

 

Werpt in het vyer, doet als Daphne deed.

 

Doen haer het vyer van mijn minne wou nadren:

 

Strijdt dan als Phoebus my wederstreed;

 

Leert daer de maegden door

 

Als men haer jaegt, nimmer te hoor;

 

Nimmer te buygen na geyle lust:

 

En daer op heeft Daphne den boom eens gekust.