De oprechte Zandvoorder speel-wagen

[p. 33]

Nieuw Lied van den Gouverneur.

Stem: Siet hoe geluckig zijnde dan.

O Werelt vol van overdaet,
Wat baent gy open wegen
Tot alderhande quaedt:
Tot wraeck bedrijf en moort,
Een saeck noyt meer gehoort
Sal ick u brengen voort, etc.

In Zeelant is dit feyt geschiedt,

Ter tijd doen Hertog Carel
Hier voerde 't groot gebiedt:
Zijn Gouverneur bekent,
Heeft hem tot quaet gewendt,
En kreeg een droevig endt ect.

Hy sloeg een geyl en dertel oogh

Op eenen edel vrouwe,
't Geen hem op 't lest bedroogh:
En sprack mijn herte lust,
Sal nimmer zijn gerust,
Voor gy mijn vlamme blust, ect.

Sy als een eerbaar kuysche vrouw,

Sprak Heer zou ik verbreeken,
Met u de egte trouw?
Soud' ick mijn lieve Man?
Doen zulken gruwel an,
Och spreekt daar nimmer van, ect.

Hy met een op,stinaert gemoet,

Ginck hem na huys toe keeren,
Heel toornigh en verwoet,
Hy liet van stonden aen,
Zijn dienaars heenen gaen,
En haelt haer Man gevaan, &c.

Beticht hem met Landt verraedt,

Zijn vrouw geheel verslagen,
Die vraegt op heter daet,
Wat magh de oorsaek zijn,
Dat dus mijn Man vol pijn,
Daer moet gevangen zijn &c.

U Man sprack hy wou 'tLant verraen,

Ik sal hem door Beuls handen
Doen 't hooft van 't Lichaem slaen;

[p. 34]

 

Maer by mijn macht ick zweer:

 

Voldoet gy mijn begeer,

 

Gy krijgt u Man dan weer, &c.

 

De sondt wert hem vergeven dra,

 

Voldoet gy mijne lusten,

 

So kreegh u Man gena:

 

Dies kiest in dit geval,

 

Mijn wil te doen voor al,

 

Of ick hem straffen sal, &c.

 

De kuysche vrouwe toog mitsdien,

 

Seer bitterlijk aen 't schrieijen,

 

Sal ik mijn Man dan sien;

 

't Hooft vallen voor hem neer,

 

Of af staan van mijn eer,

 

En daerom doen zijn begeer: ect.

 

Mijn lieve man is mijn so goet,

 

Als eenig schat op aerden,

 

Of als mijn eer my doet,

 

Mijn Man mijn rechterhant,

 

Moet een van bey aen kant:

 

ô Godt doet my bystant! &c.

 

Den booswicht greep haer by de hant,

 

In 't midden van haer klagen,

 

Wierp haar op 't Ledikant,

 

En heeft seer ongerust

 

Zijn geyl en dertele lust,

 

Tot walgens toe geblust, ect.

 

Toen sprack hy vrouwe gaet nu heen,

 

Op morgen moogt gy halen,

 

U Man uyt het geween:

 

Bedroeft is sy gegaen,

 

Hy liet van stonden aen,

 

Haar Man het hooft af-slaan, etc.

 

Des morgens opent sy haer deur,

 

En ging vrymoedig treden,

 

Voort na den Gouverneur,

 

Sy sprack groot mogent heer,

 

Geeft my mijn Man nu weer,

 

Voor mijn geschonden eer, ect.

 

Hy riep twee dienaars voor den dag,

 

Die bragten haer ter plaetse:

 

Daar sy haer Man aen sagh,

 

Daer lagh hy sonder hooft,

[p. 35]

 

Van 't bloedig zwaert verdooft,

 

En 't leven wreet ontrooft, &c.

 

Sy viel op 't doode Lichaem neer //

 

En kusten zijne wangen,

 

En schreyden om haar eer:

 

Trock 't hayr uyt d' harssepan,

 

En riep ô snoo Tyran!

 

Vermoort gy soo mijn man, &c.

 

Sy ging al sinloos en verwoet,

 

En klaegden aen haer vrienden,

 

Haer aldernaeste bloet:

 

Den Gouverneur ô schant!

 

Heeft my mijn eer ontmant,

 

Mijn man geleyt in 't sant: &c.

 

Haer vrienden spraken, Nicht wel hoe!

 

Laet ons van Zeeland reysen:

 

Terstont na Hollant toe,

 

Beklagen daer dit quaet;

 

En grouwelijcke daedt,

 

Aen d'Hertog groot van staet, &c.

 

Men quam seer haest en ongemeen;

 

Tot Delft binnen ryden:

 

Men ging ten Hoove treen,

 

Sy sprack den Hertog aen,

 

Deed' hem de saeck verstaen,

 

Hoe 't al was toegegaen, &c.

 

Ick wreeckt de dood van mijnen man,

 

Wreeckt mijn geschonden eere:

 

So yemant wreken kan,

 

U valschen Gouverneur,

 

Die brocht my in't getreur:

 

Bestel hem straf daer veur, &c.

 

Den Hertog sprack u wel versint,

 

En let wel op u reden,

 

Hy is my een goet vriendt?

 

Dus segt in dit geval,

 

De suyvere waerheyt al:

 

'k Zweer ick hem straffen sal, &c.

 

Maer so 'k dees saeck onwaer bevint?

 

So sal ick u doen smaken,

 

De dood die u verslint:

 

Ick daegh hem voor het recht,

[p. 36]

 

Dus hier in overlegt,

 

Bedenckt wel wat gy segt, &c.

 

Sy sprack, mijn Heer is dit onwaer,

 

So laet mijn lichaem saegen

 

Aen stucken van malkaer,

 

Of helpt my onder d' aerd,

 

Door een Scherp-rechters zwaert,

 

De dood my niet vervaert, &c.

 

De Hertog liet den breeden Raet,

 

Terstont ten Hoof vergaren,

 

Om dit vervloeckte quaet

 

Te straffen ongemeen,

 

Men deed de vrouw alleen

 

Al in een Kamer treen, &c.

 

Toen quam den Booswicht voor den dagh,

 

Voor d'hoogen Raet verschenen,

 

En sprack met bly gelacht:
Wat is d'oorsaeck doch mijn Heer,

 

Dat ick om u begeer,

 

Kom reysen hier dus veer, &c.

 

De Hertog sprack hem vreeslijck aen,

 

Gy eer vergeten schelm,

 

Wat quaet hebt gy gedaen?

 

Een eerb're vrouw verkragt,

 

Haer man ter doodt gebracht,

 

Denckt dat gy straf verwacht, &c.

 

Hy sprack wie leydt my dit te last?

 

Het zijn verdichte logens,

 

ô Vorst! daer 's niet aen vast.

 

Stel mijn party ten toon,

 

Ick zweer u by de Goon,

 

Hy krijgt verdienden loon, &c.

 

Den Hertog sprack: ô Gouverneur,

 

'k Sal oprecht blijck u toonen:

 

Men opende de deur,

 

Doen wiert zijn hert belaen,

 

Hy sag de vrouwe aen,

 

Bedroeft daer voor hem staen, &c.

 

Don Carel wiert als opstinaet,

 

Sprack kent gy wel dees vrouwe,

 

Die hier nu voor u staet,

[p. 37]

 

Dit is u vyandin,

 

Die gy door geyle min,

 

Dwong naer u lust en sin, &c.

 

Hy viel van schaemt ter aerden neer,

 

Den Hertogh sprack met reden,

 

Herstelt dees vrouw haer eer,

 

Ick wil tot straffens schult,

 

Dat ghy haer met gedult,

 

Terstont hier Echten sult, &c.

 

Don Karel vraegde aen dees vrouw

 

Of sy haer wou begeven,

 

Met hem in d'Echte Trouw?

 

Sy sprack ô Vorst ick kan

 

In d' Ecgt niet nemen an,

 

Den Moorder van mijn man, &c.

 

Hy sprack 't sal u niet schadelijck zijn,

 

Gy sult oock wraeck genieten,

 

So doet de raet van mijn,

 

Dus voort door vrinden raet,

 

En d'Hertogs soete praet

 

Sy 't jawoort geven gaet, &c.

 

Dus wiert de Weduw weer de Bruyt,

 

En d' houwelijcks voorwaerden uyt,

 

Wiert daert geschreven uyt,

 

Al leyt sy noyt geen kraem,

 

En hy te sterven quaem,

 

Soo bleef sy Erfgenaem, &c.

 

Dus wierdt den Prister voort gehaelt,

 

Het houw'lijck wierdt bevestigt,

 

En voor den Raet bepaelt:

 

Den Gouverneur sey heer,

 

Wy dancken d' Hertogh seer,

 

Voor des genoten eer, &c.

 

Don Karel sprack zijt gy te vreen?

 

Ia heer en wy vertrecken,

 

Met alle danckbaerheen,

 

Sa! sprack hy seer lieftal,

 

Mijn Bruylofts-geest die sal,

 

Oock volgen na geval, &c.

 

Neen sprack de Vorst na mijn vermoen,

 

So moet gy de Iustici,

 

En mijn oock voldoen,

[p. 38]

 

Sa knielt neer voor het zant,

 

Op dat gy door beulshant:

 

Gestraft wert weer met schant, &c.

 

Hy badt den Vorst om lijfs gena,

 

Maer smeken was verlooren:

 

Den Hertogh sprack nu dra,

 

Scherp-rechter volgh mijn last:

 

En geeft den snooden gast,

 

Het loon hem toegepast, ect.

 

Men sloegh hem 't hooft al met een slag

 

Het welck de jonge Weduw:

 

Met blijdschap al aensag,

 

Sy kreeg na zijne doodt,

 

Alle de goederen groot,

 

Dat holp haer uyt den noot, etc.

 

Dit is waerachtig so geschiet,

 

By Hartog Carel de stoute,

 

Als de Chronijck bediet:

 

Hier mee wort ons betoont,

 

Dat straf geen vrint verschoont:

 

Maer 't quaet zijn Meester loont, ect.