De Oostindische thee-boom
(1767)–Anoniem Oostindische thee-boom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 83]
| |
Stem: Siet hoe geluckig zijnse dan.
O Wereldt vol van overdaet,
Wat baent gy open wegen,
Tot alderhande quaet, Tot wraeck,
Bederf en moort,
Een saeck noyt meer gehoort
Sal ick u brengen voort.
In Zeelandt is dit feyt geschiet,
Ter tijdt doen Hertogh Carel
Hier vaerde 't groot gebiet,
Sijn Goeverneur bekent, Heeft hem tot quaet gewent,
En kreegh een droevig end, etc.
Hy sloeg een geyl en dertel oogh,
Op eenen edel Vrouwe,
't Geen hem op 't lest bedroog,
En sprack mijn heete lust,
Sal nimmer sijn gerust
Voor gy mijn vlamme blust, etc.
Sy als een eerbaer kuysse vrouw,
Sprack Heer sou ick verbreecken
Met u de echte Trouw?
Soud' ick mijn lieve man,
Doen soo een grouwel an,
Och spreeckt daar nimmer van, etc.
Hy met een opstinaat gemoet,
Ginck hem nae huys toe keeren,
Heel toornich en verwoet,
Hy liet van stonden aen,
Sijn dienaers hene gaen
En haelt haer man gevaen,
Betichte hem met Land-verraet,
Zijn Vrouw geheel verslagen,
Die vraeght op heeter daet
Wat magh de oorsaeck zijn,
Dat dus mijn man vol pijn
Daer moet gevangen zijn,
| |
[pagina 84]
| |
V Man sprak hy wou 't Lant verraen
Ick sal hem door Beuls handen,
Doen 't hooft van 't lichaem slaen,
Maer by mijn macht ick sweer,
Voldoet gy mijn begeer,
Gy krijgt u man dan weer.
Die sond werdt hem vergeven dra,
Voldoet gy mijne lusten,
Soo krijgt u man gena.
Dus kiest in dit geval,
Mijn wil te doen voor al,
Of ick hem straffen zal, etc.
De hupssche vrouwe toogh mitsdien,
Seer bitterlijck aen't schryen,
Sal ick mijn man dan sien
't Hooft vallen voor hem neer,
Of afstaen van mijn eer,
En daerom sijn begeer, etc.
Mijn lieve man is mijn soo goet,
Als eenich schat op aerden,
Of als mijn eer my doet,
Mijn man mijn rechter hant,
Moet een van bey aen kant, etc.
Den booswigt greep haer by de hant,
In 't midden van het klagen,
Wiep haer op 't Ledikant
En heeft seer ongerust,
Sijn geyl en dertele lust
Tot walgens toe geblust, etc.
Toen sprack, gy vrouwe gaet nu heen,
Op morgen moogt gy halen,
V man uyt het geween,
Bedroeft is sy gegaen,
Hy liet van stonden aen,
Haer man het hooft afslaen, etc.
Des morgens opent zy haer deur,
En gingh vrymoedigh treden,
Voort na den Gouverneur,
Sy sprack Groot-mogent Heer,
Geeft my mijn man doch weer,
Voor mijn geschonden eer, etc.
Hy riep twee dienaers voor den dagh,
Die bragten haer ter plaetse
Daer zy haer man aen sagh
Daer lagh hy sonder hooft,
Van 't bloedig swaert verdooft,
En 't leven wreet ontrooft etc.
| |
[pagina 85]
| |
Zy viel op't [lichaam] neer,
En kusten zijne Wangen,
[En schreyden] om haar Eer:
Trok 't Haar uyt [d' Harsse p]an,
En riep ô sno Tyran
Vermoo[rt gy soo mij]n Man,
Vermoord &c.
Zy liep als zinloo[s] en [verw]oed,
En klaagde het aan haar Vrien[den]
Haar aldernaaste Bloed,
Den Gouverneur [o sch]and,
Heeft my mijn Eer ontmand,
Mijn Man geleyd in 't Zand,
Mijn &c.
Haar Vrienden spraken Nigt wel hoe
Laat ons van Zeeland reyzen,
Terstond na Holland toe,
En beklagen daar 't kwaad,
En gruwelijke daad,
Aan d'Hartog hoog van staat,
Aan &c.
Men kwam zeer haast en ongemeen:
Tot Delft binnen Rijden,
En ging ten Hove treen,
Zy sprak den Hertog aan,
Deed hem de zaak verstaan,
Hoe 't al was toe gegaan,
Hoe 't al &c.
Ach wreek de Dood van mijne Man!
Wreek mijn geschonden Eere,
Zo ymand wreeken kan,
U valschen Gouverneur,
Die brogt my in getreur,
Besteld hem straf daar veur,
Besteld &c.
Den Hertog sprak u wel verzind,
En let wel op u reden,
Hy is mijn een goed Vrind,
Dus zegt in dit geval
De zuyvere waarheyd al,
Ik zweer hem straffen zal,
Ik zweer &c.
Maar zo 'k dees zaak onwaar bevind,
Zo sal ik u den smaken,
De Dood die u verslind,
Ik daag hem voor het Regt,
Dus hier in overlegt,
Bedenkt wel wat gy zegt,
Bedenkt &c.
Zy sprak Mijn Heer is dit onwaar,
[Soo laet] mijn Lighaam zagen,
Aan stukken va[n malkaar]
Of helpt my onder de Aard,
Door [een scherp-] regters Zwaard,
De Dood my [niet vervaert,]
De Dood &c.
Den Hertog liet den Breeden [Raet]
| |
[pagina 86]
| |
in 't Hof vergaren,
[Om] dit [vervloekcte] kwaad,
Te straffen ongem [een]
Men deed de Vrouw alleen,
In eene Ka[mer t]reen,
In &c.
Doen kwam de [B]oos-wigt voor den dag,
Voor den Hoogen [Raedt] verschynen:
En sprak met bly gelag,
[Wat 's] d'oorzaak Mijn Heer,
Dat ik op u begee [r]
[M]oet reyzen hier zo veer?
[Moet] &c.
Den hertog spr[ak hem] vreeslijk aan
Gy Eervergeeten Schel[m]
[Wat] kwaad heb gy gedaan,
Een eerbaar Vro[uw v]erkragt,
Haar man ter dood gebracht,
D[enckt] dat gy Straf verwagt,
Denkt &c.
Hy sprak wie leyd my dit te last,
Het zijn verdichte Logens,
O Vorst! Daar is niet aan vast,
Steld mijn Party ten toon,
Ik zweer u by de Goon
Hy krijgt verdiende loon,
Hy c.
Den Hertog sprak ô Gouverneur!
'k Zal oprecht blijk u toonen,
Men opende de Deur,
Doen wierd zijn Hert belaan,
Hy zag de Vrouwe aan,
Bedroeft daar voor hem staan,
Bedroeft &c.
Don Carel wierd als opstinaat
Sprak kend gy wel dees Vrouwe,
Die voor u oogen staat,
Dit is u Vyandin,
Die gy door Geyle min,
Dwong na u lust en zin,
Dwong &c.
Hy viel van schaamt ter Aarden neer,
Den Hertog sprak met reden,
Hersteld dees Vrouw haar Eer,
Ik wil tot Straffens-schuld,
Dat gy haar metgeduld
Terstond hier Echten zult,
[Terst]ond &c.
[Don] Carel vraagden aan dees Vrouw
Of zy [haer wou] begeven,
Met hem in d'Echten- [trouw]
[Sy sprack] ô Vorst ik kan!
In d' Echt niet [nemen an]
Den Moorder van mijn Man,
[Hy sprack] 't zal u niet schadelijk zijn,
Gy zult
| |
[pagina 87]
| |
ook wraak genieten,
Dus doet den raad van mijn,
En dus door Vrienden raad,
En des Hartogs zoete praat,
Zy 't Ia-woord geven gaat,
Zy 't &c.
Dus wierd de Weduw weer de Bruyd
En d'Huwelijks Voorwaarden,
Wier daar geschrevn uyt,
Al ley zy noyt geen Kraam,
En hy te sterven kwam,
Zo bleef zy Erfgenaam,
Zo &c.
De Priester wierd doe voor geaald,
En 't Huw'lijk bevestigt,
En voor den Raad bepaald,
Den Gouverneur sprak Heer
Wy bedanken d'Hertog zeer:
Voor dees genoten Eer,
Voor &c.
Don Carel vraagd' zijt gy te vreen/
Ia Heer en wy vertrekken,
Met alle Dankbaarheen,
Zo sprak hy onder al,
Mijn Bruylofs-feest die zal,
Ook volgen na geval,
Ook &c.
Neen sprak den Vorst na mijn vermoen
Zoo moet gy de Iustitie,
En mijn ook eerst voldoen,
Za knield daar voor het Zand,
Op dat gy door Beuls-hand,
Gestraft word weer met schand,
Gestraft&c.
Hy bad de Vorst om Lijfs-gena
Maar 't smeeken was verlooren,
Den Hertog sprak kom za
Scherp-regter volgt uw last,
En geeft die snode Gast,
Het loon hem toe gepast,
Het &c.
Men sloeg hem 't Hoofd af met een slag,
Het welk de Ionge Weduw,
Met blijdschap als aan zag;
Dus was den Gouverneur
Zijn end een droef getrur,
En groote Staat voor heur,
En &7c.
Dit is Waaragtig zo geschied,
By Hartog Karel de Stoute:
Omstanders wild dit Liet Doorlezen, dit betoond,
Dat straf geen Vriendverschoond,
Maar 't kwaad zijn Meester loond
Maar &c.
|
|