Onze Stam. Jaargang 1913

[p. 158]

Aan Beb.

Cyrano.

Dat was het dus, mijn meest-beminde,
wat ik, met zienersgaaf, voorzag,
maar niet met rede omschrijven kon;
een dreigend iets, dat, nacht en dag,
mij, 't liefde-hunkrend harte schrijnde.
O! 't leek zoo vèr, het was zoo vààg;
zoo vaag en ver als 't beeld der zon
ons schijnt, bij grauwen neveldag;
totdat het kwam!
geweldig plots,
'lijk looden-slag uit hinderlaag!...
Dàt was het dus!...
Wel trof het wis,
wat komen moest! -
O God! - en kwam!...
Nietwaar? - ik wist! -
dàt was het dan:
't vermoorde-helden einde!!

Utrecht.
J. Olivier-Verhaar.