Onze Stam. Jaargang 1911

[p. 76]

Aan eene Vlaamsche Vrouw.

Aan Mevr. FR. VAN DEN WEGHE, na hare puike voordracht in ‘Nu voor Later’.

Alom op onze aarde
Hecht 't kind terecht veel prijs,
Ja, de allerhoogste waarde
Aan 't ouderwoord zoo wijs!

De goede, reine woorden,
Vol schoonheid, waarheid, kracht,
Die ons als kind bekoorden,
Die eere ook 't jong geslacht.

Dies heil u, Vlaamsche Vrouwe,
Die flink de Vlaamsche jeugd
Opleidt in hou en trouwe
Aan onzer vaadren deugd.

Die vaak in 't nuchter heden
Met woorden klaar en goed,
Der vaadren grootsch verleden
Opvoert voor haar gemoed.

Komt van uw trouwe lippen
Ons dier'bre taal gevloeid,
U meen'ge raad ontglippen,
Steeds is het kind geboeid;

En leere 't ook aldra
Op andre wijze zingen,
Niets komt zijn hert zoo na,
Kan 't moederwoord verdringen!

Wis zal 't in later strijd
Die moeder dankbaar wezen,

[p. 77]

 

Herdenkend te allen tijd,

 

Haar, die het leerde lezen...

 

 

 

Zoo werktet ge ook in stillen,

 

Vaak in verborgen kring;

 

Toch was uw werken, willen,

 

Wel rijk aan zegening...

 

 

 

Dat met haar Vlaamschen broeder,

 

Dat met haar dierbren man,

 

Zoo menig Vlaamsche moeder

 

Saam lezen, spreken kan,

 

 

 

Niet slechts van koetjes, kalfjes,

 

Of maar van kleed en woon,

 

Van centen en van halfjes,

 

Maar ook van Kunst en Schoon!

 

 

 

Dat zij den gâ verkoren

 

Kon houden in de trouw,

 

Den eed hem eens gezworen,

 

Te deelen vreugd en rouw!

 

 

 

En zoo door heel het leven

 

Hem wakker staan ter zij,

 

Dat zij hem is gebleven,

 

Vriendin in poëzij!

 

 

 

Eens denkt wel menig vader,

 

Had mij haar schoon bekoord!

 

Wis zijn we elkaar thans nader,

 

Al is dat schoon verstoord!

 

 

 

Voorwaar zoo op deze aarde

 

De vorm vergaat, verstijft,

 

Toch 't Woord behoudt zijn waarde,

 

De Geest, de klank, hij blijft...

 

 

[p. 78]

 

O mogen dan recht velen

 

Uw voorbeeld volgen schoon,

 

En niet zichzelf verhelen,

 

Hoe zoet kan zijn haar loon!

 

 

 

April 1911.

 

Jan Kerels.