Onze Stam. Jaargang 1911

[p. 21]

Proeve van vertaling.

Treurzang op Byron (Euphorion).
Koorlied.

Toen wij, held, u zagen zwerven,

Kenden w' u reeds⁽¹⁾ uit de verte,

Ach, en toen w' u zagen sterven,

Klopte menig menschenharte,

Nauwlijks durfden wij te klagen.

En uw dood werd haast benijd,

Want in blijde en droeve dagen

Kroonde u lied en dapperheid.

Krachtig, edel ras ontsproten,

Tot geluk als voorbestemd,

Zagen w' u verjaagd, verstooten

In het hartstochtnet geklemd;

U, zoo helder in 't aanschouwen,

En zoo groot van levensdrang,

U, den lieveling der vrouwen,

Onuitput'lijk in gezang.

Ach! gij kondt u niet ontrukken

Aan het noodlot, u bereid,

Moest voor wet en zeden bukken,

Gij, met wet en zede in strijd;

Toch - de vrijheid en de rechten

Gold uw laatste snik en lied;

't Hoogste wildet gij bevechten -

Maar de godheid schonk 't u niet!

Aan wien onzer zal zij 't geven?

Zal er ooit aan strijd en bloed

(1) Uit Faust II.

[p. 22]

 

Vrijheid van het volk ontzweven,

 

Van het volk, dat lijdt en boet?

 

Denkt aan hem, staakt het treuren,

 

Zoekt met hem den dageraad,

 

Nieuwe liedren zullen geuren

 

Zoolang slechts één harte slaat.

 

 

 

Utrecht, 1910.

 

Dr. H.C. Muller.