Onze Stam. Jaargang 1910

[p. 252]

O 't waren Schoone Dagen.

I

O 't waren schoone dagen,
Toen men voor 't Vaderland
Dierf roer en ransel dragen
En sterven 't zwaard in hand.
't Is nu historie, tanende glorie!
O volk, dat de tirannen
Het land hebt uitgejaagd,
Waar zijn nu nog uw mannen,
Zoo groot, zoo stout, zoo onversaagd?

II

De Galjer, die zijn ooge
Op 't rijke Vlaandren sloeg,
Doch wien des poorters boge
Een pijl door 't harnas joeg:
't Is maar historie,
Zwijgende glorie...
En Spanje, dat ons gouwen
Verarmd had, uitgebuit,
't Moest wijken voor de trouwen
Van 't dappre Noord en Zuid!

III

Hoe kan nog 't grootsch voordezen
Van heldenmoed omgloord
In luister zijn verrezen
Door onrecht min verstoord?
Vroeger historie
Dagende glorie?
Dat rijken, priesters⁽¹⁾, leeken,
Dat allen zij aan zij,
Het vaderlandsche teeken
Saam volgen op één rij!

(1) Rood Kruis, Ambulantie, enz. Verg. Willem van Gulik en W. van Saaftingen.

[p. 253]

IV

Welaan, mijn stamgenooten
Van even welken stand,
Bewondert weer die grooten
Van 't oude Vlaandrenland;
Leert hun historie,
Mint hunne glorie,
En streeft tot aan de kimmen
De Vrede zich vertoon,
Tot Liefde uit 't Oost zal glimmen
Op aller volken troon!

Gent, 2 Februari 1889.