Onze Stam. Jaargang 1908

Feest- en Strijdzang.

Feest! zingt hier alles, ook feest in de harten;

Harten, o Vlaandren, die kloppen voor U,

Houw ende trouw, in het strijden gehard en

Fier in dien strijd zich te wijden aan U;

U, voor wiens heil we onder ééne benaming,

Rukten te veld tegen valschheid en schijn:

U, die ons weer, en tot bastaards beschaming,

Leerdet te worden of volbloed te zijn

Vlaming!

Vlaming!

Vlaming!

- ‘Vlaming! - die naam heeft met roem ons geklonken,

Toen men hier streed voor het eigen bestaan!

Heeft door de kunst over de aarde eens geblonken! -

“Draagt hem dus trotsch en houdt voet bij de vaan!”

Zoo klonk de roep tot den laf- en den lauwaard:

Strijdt voor uw volk, voor uw taal, als voorheen!

Heil wacht u nog, U, die Vlaanderen trouw waart,

Blijft gij voor immer, gelijk in 't verleên,

Clauwaert!

Clauwaert!

Clauwaert!’

[p. 205]

 

‘Clauwaerts! - hun strijd tegen Walschen en valschen

 

Wijdde ons tot burgers, en redde ons als volk!

 

Maar brak toch niet eiken band om de halzen;

 

Nog rees de Vrijheid niet gansch uit den kolk!

 

't Vrije Geweten! - dat wonnen de reuzen,

 

Psalmend uit vlammen en gloeienden rook! -

 

' Grijpt naar hun vlag weer en voert weer hun leuzen!

 

Thans roept de tijd ons: zijt Clauwaerts, maar ook

 

Geuzen!

 

Geuzen!

 

Geuzen!’

 

 

 

Zoo klonk de leer tot den strijd, dien we vieren!

 

Zoo staat die leer ons in 't harte geprint!

 

‘Clauwaert en Geus’, is de leus der banieren,

 

't Welt uit de borst ons en schalt in den wind! -

 

Vlaandren, dat woord stijft uw volk tot den weerstand!

 

Heil u, zoolang het ons leeft in den mond! -

 

Eens, op die leus, als een reddende weerklank,

 

Antwoordt de kreet van den Broederbond:

 

Neêrland!

 

Neêrland!

 

Neêrland!

 

 

 

Julius Sabbe.