Onze Stam. Jaargang 1908

Te Knocke a/Zee.

Donker - groene waterspiegel,

Kalme, blije zomerzee;

Blauwe hemel; licht en leven;

Zon en wonne langs de ree.

Vriendlik dal en gulle duinen,
Schelpenpaden, glinstrend zand;
Reine lucht en zoete briesjes;
Spel en roering op het strand.

Heerlik plekje, waar de knapen,
Door den zonnegloed verbrand,
Bezig zijn, naar welgevallen,
Waar hun vreugd de krone spant.

Waar ze juichen, om hun werken,
Opgericht te goeder uur -
Beelden van ons levensdagen,
Dingen van zoo korten duur.

Vesten, schansen, zandkasteelen,
Met de driekleur fier beplant,

[p. 130]

 

Vlug gemaakt, en ras verdwenen,

 

Bij den hoogen waterstand.

 

 

 

Plekje, waar we krachten vinden,

 

Moed, om recht door zee te gaan:

 

Waar, bij 't eeuwig lied der baren,

 

Ons gedachten stille staan.

 

 

 

Waar we rusten, zonder denken,

 

Rusten in den vrede zoet,

 

Die hier op den troon gezeten,

 

Zorg en leed vergeten doet.

 

 

 

In de wazig - blauwe verte,

 

Zwalken op het pekelveld

 

Ranke bootjes, blanke zeilen,

 

Met aan ieder roer een held.

 

 

 

Rankje bootjes, stoere visschers,

 

Die, in alle weer en wind

 

Worstlen moedig, onverdroten

 

Om het brood van vrouw en kind!

 

 

 

Hier het nietsdoen, 't zorgloos leven...

 

Pracht in weelde wijd en breed;

 

Daar het kampen met de golven...

 

Plicht in liefde, duren eed!

 

 

 

Vriendlik plekje, stille wegen,

 

Vlaamsche kust, gezegend oord,

 

Waar mijn hart zoo vurig klopte,

 

Bij het eerste liefdewoord.

 

 

 

Waar ik steeds, met blij verlangen,

 

Opgetogen wederkwam;

 

En waarvan ik steeds met weemoed,

 

Als een balling afscheid nam.

 

 

[p. 131]

 

Waar ik, in mijn later leven,

 

Op dien gullen Vlaamschen grond,

 

Uit mijn lang vervlogen dagen,

 

Beelden zocht en wedervond.

 

 

 

Vrije, blije zomerkleuren,

 

Zonnegoud en diamant -

 

Strand in duin vol lust en leven,

 

Eden van mijn Vlaanderland!

 

 

 

1907.

 

Jacob Stinissen.