Onze Stam. Jaargang 1907

Het Jongste Congres voor Moderne Talen te Gent.

't Was te Gent, dat het plaats greep, in de ronde zaal der Hoogeschool, van 18-22 September, 1906.

Prof. Vercoullie, schrijver van het Etymologisch Woordenboek der Nederlandsche taal, zat voor. Zijne openingsrede was beknopt en afdoende; de volkstaal is een licht voor den geleerde en den vakman; dit lot niet, dat de beschaafde uitspraak hun moet bijblijven.

De heer Grégoire, uit Hoei, gaf zeer treffende voorbeelden, om te bewijzen, dat groote zorgen hoeven besteed te worden aan de uitspraak. Do leeraar moet, vooral in 't Engelsch en in 't Fransch, desnoods zijne toevlucht nemen tot de verbeelding van den klank. Het is evenwel niet noodig vóór de leerlingen met een stelsel als dat van Sweet en Vietor uit te pakken.

Hoogleeraar Vercoullie en de heer C. Liégeois uit Brugge kwamen nagenoeg tot hetzelfde besluit, namelijk, dat vele moeilijkheden uit de spraakleer kunnen weggelaten worden, daar zij alleen nog in verouderde handboeken voortwoekeren. al heeft de spreektaal en sedert lang den staf over gebroken.

De heer O. Pecqueur (Luik) handelde over het onderwijs van hot Fransch, voornamelijk met het oog op nieuwe humaniora. Hij was van meening, dat eene bibliotheek van noode was in iedere klasse en dat men wat minder streng moest zijn voor de alleenzaligmakende wiskunde, bij het afnemen dor examens.

[p. 27]

De heer J. Mélon uit la Louvière bestudeerde eene reeks bewerkingen, die de leeraar niet mag uit het oog verliezen bij het geven eener leesles. Docent gelijke op een zaaier, die langzamerhand maar zeker inoogsten wil.

De heer O. Van Hauwaert (Gent) had het over de rol van een leesboek in het taalonderwtjs. Spreker liep hoog op met de stichtende, louterende werking der leesstof. De heer F. Van den Weghe (Oostende) opperde, dat het doel eener leesles niet hetzelfde is bij het onderwijs der moedertaal als der vreemde talen, waar men woorden moet opdoen, gedurende een geruimen tijd.

De heer A. Bley, hoogleeraar in Duitsche letterkunde te Gent, besprak ‘De Gebroken Kruik’ van den Duitschen schrijver H. von Kleist.

De heer A. Roegiers, bestuurder van de Normaalschool en de middelbare afdeeling te Gent, handelde over de noodzakelijkheid, eene afdeeling van germaansche talen in te richten bij de normale middelbare afdeeling te Gent. Het programma der studiejaren is overlast; daarom, dient men of wel een jaar bij te voegen of eene nieuwe afdeeling te scheppen. Het eerste voorstel genoot bijval.

De heer A. Burvenich uit Brussel stuurde een schrijven, om aan 't Kongres in bedenking te geven, of het niet kwaad is, thans de leeraars twee en drie vakken te doen doceeren. Zijns inziens, boezemt de specialist meer vertrouwen in bij de leerlingen. Het kongres was van meening, dat specialisten beter werk verrichten in de hoogere klassen, terwijl klassenleeraars doelmatiger optreden in de lagere afdeelingen.

De heer Flouriaux uit Charleroi wist een groot belang te hechten aan de esthetische zijde van het onderwijs der nieuwe talen.

De heer M. Basse (Gent) poogde instemming te winnen voor zijn voorstel, om namelijk Shakespeare niet meer op het schoolprogramma te brengen. Eene vertaling van Burgersdijk zou den

[p. 28]

leerlingen een beter algemeen denkbeeld geven. Er zijn werken, die meer vruchten afwerpen voor de kennis der taal dan die van Shakespeare.

De heer hoogleeraar P. Hoffmann, algemeen secretaris van het kongres, ontwikkelde eene reeks voorstellen, ten doel hebbend, het programma en de uurtabellen te wijzigen in het middelbaar onderichtswezen. Daar onder, verdient vooral te worden onthouden, dat het kind geen tweede taal mag bestudeeren vóór zijn tiende jaar; dat de moedertaal een urenaantal moet hebben gelijk aan dat der vreemde talen; dat het wiskundig onderwijs niet van grooter tel zijn mag dan dat van de talen. Deze redematige voorstellen werden alle aangenomen en strekken den algemeenen secretaris tot eer.