Een onbekende Siberechts te Berlijn
Dezer dagen noodigde de Heer Alexis Schoenlanck te Berlijn mij uit een groot landschap bij hem te bezichtigen, dat de onduidelijke handteekening van Vermeer droeg. De photographie overtuigde mij dadelijk, dat hier geen sprake kon zijn van een der bekende schilders Vermeer; en ik waagde reeds te vermoeden dat wij hier met een mooi werk van Jan Siberechts, den uitnemenden Vlaamschen landschapschilder te doen hadden. En zoo was het. Men heeft getracht de handteekening in die van Vermeer te veranderen. Maar de J s zijn nog echt; echt is ook het jaartal 1665.
De scherpe photographie ontheft mij van eene beschrijving van dit prachtige stuk. Alleen zij gezegd dat er een stemming in de lucht is van 't vallen van den avond, een warmen zomeravond. Links is de lucht goud getint; het heele stuk is in een gouden toon gehouden. Er is iets verbazend moderns in de behandeling. Mooi het zacht spiegelen van de brug in het water, het verschiet achter de brug, het door de avondzon beschenen huis. De schuit rechts schijnt een soort van pleiziervaartuig te zijn; een aantal deftige lieden bevolken het van buiten en van binnen.
Dit stuk is niet alleen een der grootste maar ook een der fraaiste werken van den interessanten schilder over wien de Directeur van het Museum te Budapest, von Terey, eene zeker hoogst belangrijke monographic voorbereidt.
A. Bredius.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
