Onze Kunst. Jaargang 1

[p. 26]

DE VERDRIJVING VAN HERODES
uit: R.H. Hobart Cust, The Pavement Masters of Siena. - London, George Bell & Sons.

Boeken & tijdschriften

Robert H. Hobart Cust The pavement masters of Siena London, G Bell & sons 1901.

F. Mason Perkins Giotto London, G. Bell & sons 1902.

E.T. Cook A popular handbook to the National gallery, II volumes London, Macmillan and C^o L^td New-York: The Macmillan Cy. 1901.

ER is tegenwoordig wel geen taal, waarin zooveel populaire kunstgeschiedenis wordt geschreven, als in de Engelsche. Het aantal in Engeland verschenen monographiën over kunstenaars en kunstperiodes is, vooral in de laatste jaren, bijzonder sterk toegenomen.

Onder die uitgaven nemen een eerste plaats de serieën, door de firma G. Bell & Sons te Londen uitgegeven, welke onder wetenschappelijk toezicht staan van Dr. G. C Williamson.

Met een nieuwe uitgave van twee dezer serieën zullen wij dezen keer onze literatuur-aankondiging beginnen.

De eerste behoort tot de serie Handbooks of the Great Craftsmen en handelt over the Pavement Masters of Siena.

De schrijver, Robert H. Hobart Cust uit Oxford, heeft zich ten doel gesteld, een beschrijving te geven van het beroemde plaveisel van de kathedraal te Siena, dat in de xv^e en xvi^e eeuw door verscheiden meesters is vervaardigd, en wier werk hij uitvoerig bespreekt.

Eerst behandelt Cust de geschiedenis van het plaveisel, vervolgens de afzonderlijke, religieuse voorstellingen ervan, en ten slotte het leven en het werk der Pavement Masters.

Zeer praktische overzichten, literatuuropgave en techniek-beschrijving van het plaveisel zijn bij den tekst gevoegd.

Het geheel is in een bijzonder bevattelijken onderhoudenden stijl geschreven en voorzien van talrijke, meerendeels goedgeslaagde reproducties, waarvan

[p. 27]

wij er hier ter kennismaking twee afdrukken.

Hetgeen wij omtrent de illustraties van bovengenoemd boek opmerkten, geldt ook voor het nieuwe deeltje uit de serie van Great Masters in Painting & Sculpture, door dezelfde firma en denzelfden wetenschappelijken uitgever bezorgd.

Over Giotto, den grooten baanbreker in de Italiaansche schilderkunst der vijftiende eeuw, loopt dit door F. Mason Perkins geschreven boek. De tekst is duidelijk en zakelijk en geeft het meest wetenswaardige over dezen grooten man. Vergelijken wij deze monografie echter met de bekende, die Thode eenige jaren geleden in Knackfusz' Künstler monographiën over Giotto gaf, dan moeten wij aan de laatste (die toch voor dezelfde soort van lezers geschreven is) de voorkeur geven wegens de meerdere warmte, het grooter meevoelen met 's kunstenaars werk, het beter inzicht in zijn leven, dat uit Thode's werk spreekt, een werk dat daarom toch niet minder zakelijk of minder nauwkeurig is dan dat van Perkins.

Nog een derde Engelsche kunstuitgave ligt ter aankondiging voor ons, n.l. de zesde geheel herziene en omgewerkte druk van E.J. Cook's, Popular Handbook to the National Gallery.

De inhoud brengt geheel hetgeen de titel belooft. In twee handige deeltjes worden de schilderijen, welke in de National Gallery en de Tate Gallery zijn tentoongesteld, - dus m.a.w. de oude en moderne Engelsche kunst en de foreign schools - besproken.

DE HELLESPONTSCHE SIBYL
[uit: R. Hobart Cust, The Pavement Masters of Siena. - Londen, George Bell & Sons.

De rangschikking is volgens de nummers der schilderijen. Van iederen schilder wordt een levensbeschrijving gegeven en eenige esthetische opmerkingen over zijn werken. Deze beschrijvingen zijn over het algemeen niet geheel op de hoogte van hun tijd, vooral wat de niet-Engelsche en niet-Italiaansche scholen betreft.

In het algemeen kennen de Engelschen, naast hun eigen schilders, bijna niet anders dan de oude Italianen. Van de Hollanders b.v. maken zij zoo goed als geen studie. Of dit nog onder invloed is van Ruskin, die de Hollandsche school der zeventiende eeuw heel leelijk vond, omdat ze niet in zijn esthetisch kader paste en hij ze niet begrijpen kon, het schijnt haast zoo. In ieder geval, hoe

[p. 28]

het zij, met de kennis van literatuur over Hollandsche kunst is het bij Cook nogal treurig gesteld.

Men leze b.v. eens hetgeen hij zegt van Jan Vermeer van Delft en diens verschillende manieren. Ook wordt zonder blikken of blozen aan dezen meester toegeschreven een groot stuk, voorstellende een heer en een jongen, dat niets met Vermeer te maken heeft en sinds eenigen tijd door de directie van het museum verwijderd is. Van Gerrit Dou, die als vrijgezel gestorven is, neemt de schrijver desniettemin een portrait of his wife op; van Rembrandt zegt hij, dat hij was called also van Rhyn, from having been born on the banks of that river! Overigens vertelt hij nog meer rare dingen van dezen en andere Hollandsche meesters.

Dit is jammer van Cook's boek. Want er zijn veel te goede stukken in, dan dat het geen recht van bestaan zou hebben. De Engelsche scholen zijn zeer goed behandeld, evenzoo b.v. Holbein en de voornaamste Italianen.

Goede registers maken het boekje praktisch voor het gebruik zoowel in het museum als voor studie.

Ten slotte zij hier in het kort de aandacht gevestigd op een Duitsch boek over een Engelsch kunstenaar, nl. de monografie van O. Van Schleinitz over Burne-Jones, een der laatste deeltjes van Knackfusz' Künstlermonographiën. Het boek is, als in die serie gebruikelijk, goed en rijk geïllustreerd. De text is zakelijk, ietwat kunstfilosofisch naar Duitschen aard. Kortom, een boek, dat ook zonder deze aankondiging zijn weg wel vinden zal.

W.M.

Den Haag, 10 Juni 1902.

INTREDE VAN CHRISTUS IN JERUSALEM
Illustratie uit: F. Mason Perkins: Giotto. - London, George Bell & Sons.