Onze historie in woord en beeld

[p. 17]

IV. Eene rampspoedige Gravin.
1400-1436

Jacoba van Beieren.

WEL mocht zij rampspoedig heeten, de ongelukkige Jacoba van Beieren! Kort na elkander stierven haar man en haar vader en zoo was de arme Jacoba - pas 17 jaar oud - wees en weduwe tegelijk.

Daarbij had zij te strijden tegen geduchte vijanden, die niet konden dulden, dat Jacoba haar vader in de regeering opvolgde. De Gravin weerde zich dapper, maar deed ook buitensporige dingen. Na voor de tweede maal getrouwd te zijn, verliet zij haar echtgenoot om met een Engelschen Hertog te huwen, die na eenigen tijd Jacoba in den steek liet. Zoo kreeg zij haar verdiende loon.

Ook in den oorlog liep het haar niet mee. Haar neef Filips van

[p. 18]

Bourgondië, een machtig heer, die over verscheidene gewesten het bewind voerde, dwong haar, afstand te doen van haar grondgebied.

Jacoba doet afstand.

Bovendien moest zij beloven, zonder toestemming van haar neef niet meer in 't huwelijk te treden. Nu was Jacoba niet alleen haar gezag, maar ook haar voornaamste inkomsten kwijt, waardoor zij telkens geldgebrek had. Eens zelfs, toen haar moeder haar eenige fraaie paarden en prachtige juweelen ten geschenke zond, kon zij den bode nog geen fooi geven. Gelukkig, dat een Zeeuwsch edelman, Frank van Borselen geheeten, haar nu en dan belangrijke geldsommen schonk. Jacoba vond dit zoo vriendelijk, dat zij van Frank begon te houden en zich eindelijk met hem in den echt verbond.

Wat was Filips woedend, toen hij het gebeurde vernam! In zijn toorn gebood hij, den armen edelman naar een eenzaam kasteel te voeren en daar te onthoofden.

[p. 19]

Welk een schrik voor Jacoba! Zij ijlt naar Filips, bidt, smeekt hem om genade en de Hertog laat zich verbidden. Hij schenkt Van Borselen het leven.

Jacoba smeekt om genade voor Frank van Borselen

Nog enkele jaren leefde Jacoba met haar vierden man op het slot Teilingen bij Leiden, 't Was de rustigste tijd van haar leven. Naar

[p. 20]

men verhaalt, vervaardigde zij daar voor tijdverdrijf kleine aarden kannetjes, die nog nagemaakt en naar haar Jacoba-kannetjes genoemd worden.

Een Jacoba-kannetje.

Jammer, dat zij al spoedig begon te kwijnen en in 1436 aan de tering overleed. Weinig en kwaad waren de jaren haars levens geweest.