Onze Eeuw. Jaargang 21

[p. 355]

Verzen
Van Martien Beversluis.

Als een groote bloem, gerezen

uit der heide donker perk,

stond, en over heel zijn wezen

ging een vluchtig waas van vreezen,

zonverliefd, een berk.

Blank van stam, het snel verschilverende

loover tot een schel

of weer dof, maar immer zilver

menigvuldig spiegelspel.

Zou er iets op aarde wezen,

dacht ik, toen ik langs hem ging,

waarvan vreugde is te lezen

meer en milder dan van dezen

boom der schittering?

vreugde, die zich uit in vormen

van zóó eedle teederheid,

en uitbreekt in stille stormen

schoonheids gelukzaligheid.

[p. 356]

 

't Is of zich de zon ter aarde

 

neergestort, in lijn en vlam,

 

in gestalte openbaarde,

 

en bijzonderlijk verklaarde

 

in zijn kroon en stam.

 

En zichzelve duizend malen

 

in zijn loovren heeft verdeeld.

 

- Overal danst nu harer stralen

 

levend en lief-lachend beeld.

 

 

 

Bloesems droegen licht's geschater

 

schommelende in kelk en kroon,

 

wolken voerden het gelater

 

en het wemelende water

 

't meest en overschoon;

 

maar niets gaf het rijker weder

 

dan de berk, wiens overvloed,

 

't door zijn luchtren trotsch en teeder

 

jub'len laat en weenen doet.

 

 

 

Zaagt ge voor het zwaargeboomde

 

en donker bosch, dat stug en sterk,

 

rondom rees, niet dien verdroomden,

 

schuchterblanken en beschroomden

 

gloriënden berk?

 

Hebt g' inwendig toen vernomen

 

iets, dat àl te boven ging?

 

Later zal het tot U komen,

 

even, als een schittering.

[p. 357]

Maannacht.

 

Is er schooners, dan met stillen aandacht,

 

weg te zwerven in den milden maannacht?

 

Is er troost, die zachter daalt, te denken,

 

Koeler bron, om schoonheidsdorst te drenken?

 

 

 

Ach, hoe t' leven mij tot welk een waan bracht,

 

wat al wijsheid, arme, ik te verstaan dacht,

 

aan wat nietigs moest ik zóóveel schenken,

 

zóó vertrouwvol en zóó diep mij krenken!

 

 

 

Wijl ik immers alles kan erlangen

 

waar ik elken dag voor leefdë en bad,

 

nu ik niets meer heb om te verlangen,

 

weet, dat ik t' geluk reeds lang bezat -

 

Maar die zekerheid één nacht te ontvangen,

 

God! welk wonderlijk geluk is dàt!

Uit een in het najaar te verschijnen bundel