Onze Eeuw. Jaargang 20

[p. 363]

Verzen
Van Edward B. Koster.⁺

de komst van Theseus te Athene.

Naar Bakkhylides.

Heerscher van 't heilige Athene,
Vorst van de vreugdig levende Ionen,
Wat schalde daareven de kopergetongde
Trompet voor oorlogsgezang?
Bestookt soms de grens van ons land
Een heirlegerleidende
Vijandig gezinde man?
Of drijven, ten spijt van de herders,
Onheilberamende roovers
De kudden van schapen voor zich uit?
Of wat bijt u in 't hart?
Spreek, want ik denk, dat als één van de menschen
Hulp van weerb're jongeren heeft,
Voorwaar ook gij die bezit,
Zoon van Pandion en Kreousa.

+ Dit lied diende waarschijnlijk om voorgedragen te worden op het Theseusfeest in Athene. Het bestaat uit vier strofen, elke van 15 regels, die afwisselend door het koor en door den Atheenschen koning Aigeus werden gezongen.

[p. 364]

 

Zooeven kwam, het lange pad

 

Van d'Isthmos wiss'lend met de voeten,

 

Een heraut: hij meldt onzegb're werken

 

Van een sterken held, die Sinis doodde,

 

Den oppergeweldigen, het machtigst in kracht

 

Van de menschen, de zoon was hij

 

Van Poseidon, die de aarde daav'ren doet;

 

En 't mannenmoordend zwijn in de dalen

 

Van Kremmuon, en den bandeloozen

 

Skiron sloeg hij neer;

 

En stuitte Kerkyons worstelmacht

 

En Polypemons vervaarlijken hamer,

 

Dien Prokoptes verloor,

 

Vindend een sterkeren held.

 

Ik vraag met vrees hoe dit einden zal.

 

Welk man vanwaar zegt de heraut

 

Dat hij is en welke rusting dragend?

 

Voert hij met oorlogstuig bekleed

 

Een leger van veel mannen aan?

 

Of komt hij alleen met zijn waap'nen

 

Als een dolende wandelaar

 

Naar het vreemde land,

 

Zoo sterk en zoo weerbaar,

 

Zoo moedig ook, die de stoere kracht,

 

Van zulke geweldige mannen bedwong?

 

Voorwaar, een god drijft hem aan,

 

Dat hij 't onrecht gerechte straf beraamt;

 

Want makk'lijk is 't niet altijd kwaad

 

Te doen zonder 't kwade te ontmoeten.

 

Alles wordt in den duur van den tijd vervuld.

 

Hij zegt dat slechts twee helden hem begeleiden,

 

En om zijn schitt'rende schouders

 

Hangt het ivoorgegreepte zwaard;

 

In zijn handen twee geslepen spiesen,

 

Op het vuurharige hoofd

 

De mooigedreven Lakonische helm;

 

Om zijn borst een donk're chiton

 

En mantel van Thessalische wol;

[p. 365]

 

En uit zijn oogen blinkt de purp'ren

 

Lemnische vlam; een jeugdig man is hij,

 

Zeer jong in bloei, en hij zint

 

Op spel van den oorlog en ook

 

Op koperdaav'renden strijd,

 

En hij zoekt het heerlijkheidlievende Athene.