Onze Eeuw. Jaargang 15

[p. 317]

Vers
Door Ellen.

Dit zijn de dagen vol van d'oude pijn:
Wen boomen staan ontgloord als rosse toortsen,
De najaarslanen gouden poorten zijn,
Door 't roodend loover late passies koortsen.

Wen wilde wingerd - als gedoopt in bloed -
Roerloos den dood ingaat; in purpren dagen
Een brand uitbreekt van laatste levensgloed:
Een droeve weelde, stervenszwaar te dragen!...

Dan, bitterzoet als geur van herfstgetij,
Aroom van roode, dorrende eikeblâren,
Drijft door mijn dag de droom van jou en mij,
Mijn hart wordt luid en wil niet meer bedaren.

Dit zijn de dagen vol van d'oude pijn
Om wat verging. O, záál'ge martelingen
Waar najaarslanen gouden poorten zijn
Die opengaan voor mijn herinneringen!