Onze Eeuw. Jaargang 14

[p. 139]

Verzen
Door P. Otten.

Onze handjes tillen het nev'len gordijn

Bij het dageraên

Naar 't hooge plein,

Waar de wolken gaan;

En we tuimelen weer

Met de zon in den rug op de heuvelen neer.

En zacht door de rust van het middagbosch

Ruischt ons gewiek

Langs 't bronzen mos,

Of maakt hooge muziek

In het zilv'ren priëel

Van een stillen, zonwindverlaten abeel.

En vaak op een blanken, zonnigen dag

Klinkt aan de zee

Onze parelen lach

Met de branding mee,

En vliên we in een rist

Door het wijdspattend schuim als een gouden mist.

[p. 140]

 

En dan weer gaan onze scharen op

 

Uit den lichtenden dauw

 

Van een heuveltop,

 

En volgen in 't blauw

 

Met gonzend gezoem

 

Een dolende pluis van een paardebloem.

 

 

 

En herdenken wij wel in een donk'rende del

 

Der uren rij

 

Van ons wisselend spel -

 

Niets is zoo blij

 

In der dagen duur

 

Als het vlottend geluk van het eigen uur.

[p. 141]

Rondeel.

 

Aan de blanke morgenzee,

 

Waar de trage golven krulden,

 

En de schuimen vlokken guldden,

 

En een zonnig zeil verglêe -

 

 

 

Waar de meeuwen boven 't ruim

 

Wiekten van de golve(n)dellen,

 

Rank als sneeuwige kapellen

 

Langs de bloesem van het schuim -

 

 

 

Waar 'n ivoren wolkje voer

 

Door de waat'ren van den hemel

 

Naar het nevelig gewemel

 

Boven einders verre vloer -

 

 

 

Aan den dorpel van den dag

 

Heb ik 't leven niet gevonden

 

Zoo verwonderlijk verwonden

 

Als ik het gewoonlijk zag.

 

 

 

Al de lied'ren smart en vreugd,

 

Die uw broed'ren met u zingen

 

In een zelfde schamel dringen

 

Naar vergetens leeg geneucht;

 

 

 

Al hun lied'ren vreugd en smart

 

Moet gij, willig off'rend, geven

 

Voor het neuren, aangeheven

 

In de stilten van uw hart;

[p. 142]

 

En door levens stagen vloed

 

Dit als eenig schoon beluist'ren,

 

Tot uw oogen komen duist'ren

 

Witte ving'ren, onvermoed....

 

 

 

Ouder waarheid zilvr'en vreê

 

- Nu om nimmer te vergeten -

 

Heb ik weer op nieuw geweten

 

Aan de blanke morgenzee.