Onze Eeuw. Jaargang 13

[p. 458]

Buitenland.

De Balkan is nog verre van rustig en het laat zich aanzien, dat de rust er nog lang zal ontbreken. Nadat de Turken het met de Bulgaren klaar gespeeld hebben, zijn zij met de Grieken ook zoo wat gereed gekomen; vastelands-grondgebied maakten zij dezen nog niet afhandig maar het gelukte de kwestie der eilanden te elimineeren - al weer wat gewonnen, denken de Turken, die nu ook met Italië gaan onderhandelen over de door deze mogendheid bezette eilanden. Zoo komen zij steeds verder langs den weg der diplomatie en hopen ook nog op eenige concessie in Albanië, waar overigens Prins Wilhelm van Wied, achterneef onzer Koningin, zich gereed maakt om den weinig begeerlijken troon te bestijgen, nu hij zeker is van den steun der mogendheden, die hij raadpleegde. En twee onzer hoofdofficieren bestudeeren er de kwestie der op te richten gendarmerie in het nieuwe vorstendom. De ongelukkige tsaar Ferdinand van Bulgarije reisde ook naar Weenen en Duitschland maar zijn minister Ghennadief lichtte intusschen een tip van den sluier, die Bulgarije's handelingen bedekt, op. Volgens Ghennadief ligt alle schuld van het Burgaarsche ongeluk bij de onhandige diplomatie van het vorige kabinet, dat van Daneff, die alle gunstige gelegenheden om Adrianopel van de Turken te verkrijgen, koppig verwaarloosde om het onderste uit de kan te krijgen en ten slotte geen oog toonde te hebben voor de houding van Grieken, Serviërs en Roemenen, terwijl het de vertoogen der legeraanvoerders ter zijde legde. In hoeverre tsaar Ferdinand zelf voor deze houding zijner diplomatie verantwoordelijk was, blijkt niet duidelijk maar de geruchten over zijn aanstaanden troonsafstand duiken telkens weder op. Intusschen zetten de Turken hun diplomatiek spel handig voort en trachten de mogendheden gunstig te stemmen door het voorbereiden van ‘hervormingen’ allerwege. Wie weet, wat het nog helpen kan?

Aan de overzijde van den Oceaan biedt Huerta nog steeds weerstand aan den heftigen aandrang van Amerikaansche zijde, blijk-

[p. 459]

baar niet geheel losgelaten door Engeland en andere mogendheden, hetgeen in de Vereenigde Staten ergernis wekt. Een oogenblik was er zelfs ernstig sprake van het verschijnen voor de Mexicaansche kust van Engelsche oorlogschepen uit de Bermuda's, die bedenkelijk dicht bij de Amerikaansche kust liggen. Huerta luistert weinig naar de Amerikaansche dreigementen, ultimatums of wat erop lijkt, en vertrouwt op de blijkbaar geringe neiging der mogendheden om Amerika in Mexico de vrije hand te laten, in dat Mexico, waarvan de Vereenigde Staten in de 19^de eeuw al ongeveer de helft hebben ingelijfd en nog meer zouden willen inlijven, als het kon. De Mexicaansche opstandelingen winnen intusschen wel veld, naar het schijnt, en een gruwelijke guerrilla nadert weder de hoofdstad. Zal de energieke Huerta ten slotte moeten toegeven? Hij heeft er weinig zin in en organiseert doodkalm de nieuwe presidentskeuze, die noodig zal zijn, nu de vorige wat al te summarisch te werk ging.

Een en ander trekt meer de aandacht dan de vriendschappelijke overeenkomsten tusschen Mongolië en Rusland, waarbij het laatste aan het langste einde trekt, ook dan de relletjes in den Elzas tegen den onvoorzichtigen luitenant, die de Elzassers als ‘Wackes’ (schooiers) betitelde; zelfs dan de dreigende staking aan de Engelsche postkantoren en sporen, om te zwijgen van het onverzoenlijke Ulster, dat niet begeert overgeleverd te worden aan het katholieke Ierland en waarvoor thans pogingen tot toenadering worden gedaan. Ook de wilde suffragettes laten nog van zich spreken door allerlei brandstichtingen en onhebbelijkheden, die hare zaak kwaad doen maar die zij met venijnige koppigheid niet willen nalaten.

Het schijnt er heen te loopen, dat wij Kerstmis in vrede zullen vieren, wat altijd een zaak van groot belang is voor alle beschaafde natiën. De geharnaste oostelijke mogendheden demobiliseeren om het hardst en maken de rekening op, die wel niet meevallen zal. Oostenrijk ten minste vraagt, wat voordeel ten slotte behaald is, en kijkt zuinig naar de hooge cijfers der onkosten van de laatste mobiliseering. Rusland, voorloopig weder bevrijd van de nachtmerrie der ritueele moorden - het oude leelijke middeleeuwsche sprookje, waaraan overal nog meer menschen gelooven dan het durven zeggen - van de vrees voor pogroms of oud-middeleeuwsche Jodenplunderingen, kijkt met gespannen aandacht naar den Balkan, waar zijne stamgenooten blijven haspelen en dat voorloopig nog wel zullen volhouden.