Onze Eeuw. Jaargang 13

[p. 126]

Verzen
Door Jacqueline E. van der Waals.

Koeien.

Op de weide staan de koetjes;
Al de kalme koeiensnoetjes
Scheren 't voedsel van het veld,
Soms verzet er een zijn voetjes,
En ze kwispelstaarten zoetjes,
Als een vlieg ze even kwelt.

Zie, daar ligt er een! Een tweede
Vleit zich neer, die weltevreden
Knipoogt in den zonneschijn.
Zijn er hooger zaligheden,
Dan al grazend zich vertreden,
Dan in rust herkauwend zijn?

[p. 127]

Haverveldje.

Achter de zacht groene haver
Verheft zich het donker geboomt.
Hoort ge dien haastigen draver,
Die ginds langs den grintweg koomt?

Hoort ge het huilende klagen,
Het snorrende wielengeluid
Der auto's, die rennen en jagen
Met gillend sirenegefluit?

Maar hier, hier is rust, hier is vrede,
Hier binnen dien boomenwal,
Met het golvend gewiegel beneden
En het welvende blauw boven al.

[p. 128]

Luchtige liedjes.

Zoude ik mijn liedjes, de vluchtige, lichte
Liedekens zingen, gelijk ik ze zing,
Zoude ik zoo lustige liedekens dichten,
Zoo het mij naar mijn lust verging?

Zoude ik mij spelenderwijze vermeiden,
Dingen bezingend, die buiten mij zijn:
Vrede - van 't vee in de vredige weiden,
Vreugde - van bloemen en zonneschijn?

Zoude ik van vredige en vreugdige dingen
Zingen, een lachje van spot om den mond?
Zoude ik zoo luchtige liedekens zingen,
Zoo ik hier binnen de vreugde vond?

[p. 129]

Et touche au dernier âge
Sans rien prėvoir.
Fénelon.

Zie, ik liet in jonge jaren,
Kalm en onbewust,
- Zorgen hebben noch bezwaren
Ooit mijn ziel ontrust -
'k Liet den dag van morgen zorgen
Voor zijn eigen kwaad;
Wonderwel wist ied're morgen
Met het zijne raad.

Zie, ik gaf in later dagen,
Meer bewust, mijn lot
Zonder vreezen, zonder vragen
In de hand van God;
Wonderwel weet ied're morgen
Met het zijne raad....
'k Laat den dag van morgen zorgen
Voor zijn eigen kwaad.