Onze Eeuw. Jaargang 11

[p. 134]

Vers
Van Dina Mollinger.

De laaiende papavers met hun vlammendroode kleuren,
demonisch-schoone hoofden hoog op ranke halzen beuren.
Zij wringen zich en slingren zich als slangen langs den grond.
Dan oop'nen ze hun kelken als een gloeiendrooden mond,
en als heeten levensdrift de stengelnekken strekken,
ontblooten zij 't perverse hart met giftig zwarte vlekken...
Zij staan in stillen kloostertuin als schoone tooverkollen,
de laaiende papavers, de bloedroode passiedollen....