Onze Eeuw. Jaargang 10

[p. 307]

Verzen
Van Jules Schürmann.

In mooien zomeravend
Zich aan de koelte lavend
Bij 't open raam gezeten
't Hard leven te vergeten.

Over een plein te staren
Door 't vreemd gewar van blaren
Der donk're forsche boomen,
En droomen voelen komen...

Te voelen een verlangen
Te vatten in zijn zangen
Het vliedend schoon der dingen
In teed're schemeringen.

En toch niet te verroeren
Zich zacht laten ontroeren
Door wat de boomen fluist'ren...
Tevreden stil te luist'ren...

In mooien zomeravend
Zich aan de koelte lavend
Bij 't open raam gezeten
't Hard leven te vergeten

[p. 308]

Hoort ge dien vogel...

 

Hoort ge dien vogel daarbuiten niet fluiten

 

Zijn liedeke klein?

 

Lieve wil nu nog de ruiten niet sluiten

 

Voor wonderen fijn.

 

 

 

Zweeft met zijn zingen geen geur van seringen

 

In ons kleine huis?

 

De ziel der dingen lijkt binnen te dringen

 

Met boomengeruisch...

 

 

 

Hoort ge dien vogel daar buiten niet fluiten

 

Zijn liedeke klein?

 

Lieve wil nu nog de ruiten niet sluiten

 

Voor wonderen fijn...