Onze Eeuw. Jaargang 9

[p. 469]

Vertalingen
Door U.E.V.

Uit Dantes ‘Vita Nuova.’

Mijn liefste draagt de liefde in haar oogen,
Al wat haar blik aanschouwt, wordt rein en goed.
Ze trekt het oog van elk die haar ontmoet,
En wien zij groet, voelt zich het hart bewogen

Door heilgen schroom, die hem het hoofd gebogen
Doet houden en in deemoed zuchten doet:
Want trots en toorn ontvluchten 't stil gemoed:
Helpt, vrouwen, mij haar lieflijkheid verhoogen.

Een stille ootmoed en een zacht vertrouwen
Vervult het hart, waar zij den mond ontsluit;
Welzalig, die haar voor het eerst hoort spreken,

En komt een glimlach de ernst der trekken breken,
Geen geest beseft, geen woorden spreken 't uit,
Dit wonder, lief als bij het eerst aanschouwen.

[p. 470]

Dies irae.

 

Dag van gramschap, van ellende

 

als de wereld, wie zal 't wenden,

 

zal in vuur en vlammen enden.

 

 

 

O, de tranen, o, de zuchten!

 

o, de angst voor de geduchte

 

straf, die niemand kan ontvluchten!

 

 

 

De bazuinen zullen schallen

 

en de dooden zullen allen

 

opstaan en hun kluisters vallen.

 

 

 

En de aarde zal alomme

 

zwijgen en de dood verstommen,

 

als de Heer der dooden drommen

 

 

 

Voor zijn rechterstoel zal dagen,

 

waar het boek ligt opgeslagen,

 

dat ons rekenschap komt vragen.

 

 

 

Als het oordeel wordt gesproken,

 

blijft geen zegel onverbroken

 

en geen misdrijf ongewroken.

 

 

 

In wiens voorspraak zal ik roemen,

 

dat dit boek mij niet verdoeme?

 

zal God één onschuldig noemen?

 

 

 

Sla mijn schuld, o Heer, niet gade!

 

machtig koning, dek mijn daden

 

met uw vorstlijke genade!

[p. 471]

 

Jezus, die mijn ziel gezocht hebt,

 

met uw kruisdood mij gekocht hebt,

 

ach, volbreng, wat gij gewrocht hebt,

 

 

 

En gedenk ten laatsten dage,

 

hoe voor mij aan 't kruis geslagen,

 

gij mijn straf reeds hebt gedragen.

 

 

 

Wil, rechtvaardig God der wrake,

 

mij uw gunst deelachtig maken

 

éér de oordeelsdag genake.

 

 

 

Spaar den zondaar voor uw hoogen

 

troon met nat bekreten oogen

 

schaamrood in het stof gebogen.

 

 

 

Die Maria met uw woorden

 

opgericht hebt en des moordenaars

 

gebed aan 't kruis verhoorde,

 

 

 

Niet uit kracht van mijn gebeden

 

maar uit goedheid, red mijn schreden

 

van den vuurgen poel beneden.

 

 

 

Waar ge schape' en bokken scheide,

 

stel mij, lieve Jezus, bij de

 

schapen aan uw rechterzijde.

 

 

 

Zoo ge alsdan in heilig toornen

 

't lot beslecht hebt der verloornen,

 

roep mij bij uw uitverkoornen,

 

 

 

Want ik kom met een verslagen

 

en verbrijzeld hart u vragen,

 

voor mijn einde zorg te dragen.

 

 

 

Dag van tranen, dag van vreezen,

 

als de mensch uit de asch herrezen

 

zal door God geoordeeld wezen.