Onze Eeuw. Jaargang 9

[p. 275]

Liederen
Door Geerten Gossaert.

Clematis, 'k heb met eigen hand

Voor menig jaar, u hier geplant,

Clematis, maar nooit heeft mijn jeugd

Uw violette bloei verheugd,

Clematis, zeg, hoe is 't dan, dat

Ik nu van morgen, op mijn pad,

Clematis, stil bleef staan,

Daar, tusschen blanke acerblâen,

Clematis, mij uw bloesempracht

Verraste, op 't onverwacht? -

Zeg, had ál deze jaren lang,

Eer dan vanmorgen vroeg,

Uw hart niet, als mijn hart tot zang,

Tot bloeien Vréugd genoeg?

Clematis?

[p. 276]

AloËtte.

 

‘Hoe koel is 't in de morgenlucht,

 

Hoe is het loof verfrischt!

 

O reeds doorboort de feller zon

 

Den blauwen morgenmist!

 

Geen blad verroert: maar hoog en ver

 

Dringt door de stilten heen, -

 

Als 't lichten van een late ster -

 

Eén jubeltoon alléen!’

 

 

 

‘Wie is hij? wie heeft hem aanschouwd?

 

Wie heeft het hart gekend

 

Dat zóo door alle heemlen zijn

 

Gewiekten hartstocht ment?

 

Wie is hij? die te zeggen waagt

 

In een zóó hoogen zang

 

Zijn liefde? en wordt niet lovensmoe

 

Den heelen morgen lang?

 

Wie is hij? die daar roerloos staat

 

Hoog in de ijle lucht?

 

O geen áardsch hart, met smart besmet,

 

Stijgt in zoo steile vlucht

 

Te zingen voor den throon van God..!

 

Wij hooren 't zwijgend aan..:

 

En vát ge niet den zin, mijn hart?

 

Eéns zult ook gij verstaan!’