Onze Eeuw. Jaargang 6

[p. 209]

Verzen
Door J.W. Verdenius.

- Mijn kamer is vol manelicht;
Ik zit gebogen mijm'rend neêr,
En 't oude beeld van 't liefste wicht
Rijst in gedachten rein en teêr -

Nu wordt het zoo weemoedig stil
Gelijk een witte Winternacht,
Waarin een eenzaam kerkje wacht:
Het licht valt ver naar buiten. -

En buiten is het alles stil -
Soms valt een blad in licht getril
En siddert langs de ruiten -
En 't orgel ruischt heel zacht.

Zoo glijden dingen, licht en dood
- Verlichte blaren, geel en rood, -
Voorbij mijn droom'rig' oogen,
En 't klagen van den avondwind
Om 't mijm'rend hoofd een sluimer spint
Kind - kind - uit mededoogen - -