Onze Eeuw. Jaargang 4

[p. 290]

Maannacht.

 

Traag drijft de maanboot over 't mat-blauw meer

 

Langs witte sterren-lelies die de nacht

 

Ontluiken deed met fijn-albasten pracht

 

In 't zuiv're, stil-gekomen zomerweer.

 

 

 

De vederboomen staan zoo schimmig-teer

 

Aan d'oever, droomend hoe weer glans hen wacht,

 

Verlangend naar de morgenzon, die zacht

 

Hen zalven zal met licht in reine sfeer.

 

 

 

Schoone aarde, sluim'rend in het mystisch licht,

 

Dat heerlijk u omstreelt, magnetisch-mild,

 

Ravijnen, heuv'len, stroomen blank doortrilt, -

 

 

 

'k Aanzie van verre uw lief'lijk aangezicht,

 

Van hoogen heuvel, aan wiens voet gij spreidt

 

Tot mijn geluk uw breede heerlijkheid.