Onze Eeuw. Jaargang 4

[p. 289]

Verzen
Van Edward B. Koster.

De bosschen donk'ren, de kraaien vliegen rond,
Verdoemde zielen, doelloos dolend,
Eentonig krijschend hun jammerklacht,
Donker dreigend op ijl-grijze lucht.
Killig ritselt wind door karig-loov'rige kruinen,
Heffend zich met zwak getril in den dalenden avond.
Tot dichte plekken klompt zich het hout,
Angst-zwarte krochten zich oop'nen alom,
Spouwend verderf in de zwijging des nachts: -
Vaag reutelt van ver een fantoom,
Ritsel-krakend schuiven stappen door 't woud,
Een vogel gilt met trillende stem
Zijn angst onzichtbaar op.