Onze Eeuw. Jaargang 3

[p. 493]

[Tweede deel]

Nicolaas Beets.

† 13 MAART 1903.

Zoo valt in 't lest de breede eik
Die groot zich dronk aan d' eigen aarde,
Zoodat een ieder hem ontwaarde
Hoogopgericht en schaduwrijk.

Reeds van zijn groote eerste blad
Wond zich de jeugd haar vreugdekransen,
Om daarmee in de zon te dansen,
Ze straks te dragen in de stad.

En toen hij breeder, hooger steeg
Kwam in zijn schaduw ieder rusten,
Die òpging 't levenspad met lusten,
Maar ook, wiens levensavond neeg.

Hij is nu heen. Maar in elks hart
Herleven al die goede uren
Die, als De Schoonheid, eeuwig duren
En troosten ons in onze smart.

G.F. Haspels.