Ontmoeting. Jaargang 17

[p. 378]

Frederice van Faassen
Landschap dat bekend is

leven met de dood voor ogen
de dood dat treurige geschenk
van het leven
iedere dans een dodendans
lieve koude dood
onbegrijpelijke vorm
van leven
een grafje van verlangen
waar dode vogels rusten
beluister deze prenten van de dood:
doodgaan is je naam verliezen
in ijsbloemen van kant
maar neem nu de bloeiende planten
die rustig klagend vergaan
nauwelijks verdrietig
is hun langzame ontbinding
dode herbariumbloemen van gestorven licht
doodgaan is jezelf vergeten
en eindelijk ontbonden zijn
de lange slaap ingaan
om bij de vogels zonder zon
het leven te ontdekken
zo is de dood:
je merkt jezelf niet meer