Ontmoeting. Jaargang 17

[p. 377]

Frederice van Faassen
Landschap dat bekend is

vogels blijven zichzelf
en staan in een flora
van balsemien en bedstro
van vogel tot vogel
worden de dagen doorgegeven
vogels kijken uit
hun rechter en linker ooghoek
van verstandhouding
laag bij de grond vieren zij feest
zij wandelen door de lucht
en spreken in koor
die vreemde dieren
de dagen breken niet vroeg genoeg aan
maar de nacht overvalt ze
met vochtigheid in hun veren
ze rusten en geven een voorbeeld
vogels zijn tekens van leven
ze zwaaien met takken
betuigen hun vriendschap
en maken geluidjes
een stilzwijgende afspraak
ieder dood vogeltje
gaat zijn eigen weg
vogels betreuren niet
het vergaan
de watervogel en de loopvogel
vogels als versieringen
van parken en tegenvoeters
van de mensen
vogels als gebaren