Ontmoeting. Jaargang 17

[p. 62]

Reinout Vreijling
Bosnymph

Van avondrood heb ik een sluier om mijn hoofd
gewonden en om mijn enkels om mijn polsen
het blank metaal van ringen

en zo ga ik door de oude geur van heide,
sterker dan de wereld, en om mijn bruine
lichaam laat ik winden zingen;

het koper van mijn voorhoofd neig ik driemaal
neer ter aarde, naar de avond knielend, tekens
maak ik in het zand met twijgen,

de rode specht bezwerend en snelle salamanders
en dans dan naakt en glazend met de nevels
tussen nacht en zwijgen

en tracht de maan te lokken en de sterren
aan het rijpen van mijn borsten door het zingen
van mijn lichaam en het zwijgen.