Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 305]

Nel Veerman
Walensee

Het meer ligt als een bleek opaal
van de lucht en de wolken te dromen,
het meer in zijn bedding van bergen is
een zilvergeschubde en zeegroene vis
in het water aan 't licht gekomen.

Het meer is een vage mijmeraar
van de wolken en waar zij wonen,
maar dubbel diep van ernst wordt het waar
de rotsen het naderkomen.

Het meer is een haast vervluchtende vis
die in het licht bleef steken
om met al wat rond en wat boven hem is,
over zich zelf te spreken.