Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 304]

José Boyens
Emigratie

Diep in de slaapzak van een wolk
kruip ik, verblinde passagier,
maak me immuun voor nu en hier
en trek de ritssluiting van sitspapier
en verkleurde horizonnestraal
over mijn hoofd van a tot z.
- Iedere andere wolk blijft onbezet.

Zonder één medepassagier
naar Antiroeliboe.
Konklusie; geen onzuiver op de graat
in de blinkend geplaveide straat.
Plots ben ik uiterst moe.
Ik voel het blauwe ruim voorbij mij schuiven.
- Staat geen geranium ‘voorgoed’ te wuiven?

Vijf palfreniers in uniform,
de zwaluwen, blijven in vorm:
lachen zich rondom keurig krom.
Tót de ene dag de andere zacht
op de vingers tikt: ogenblik nacht.
Daar hebben zij een ávond op gewacht:
zij gaan verdwijnen met een stille trom.

Hermetisch weggeborgen reis
ik voorbij het kosmisch nachtpaleis.
De maan staat gloeiend. Een radijs.
Wij koersen naar haar toe.
Morgen om vijf voor achten
word ik gelost boven mijn zoet, wild paradijs
mijn Antiroeliboe.