Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 120]

Fem Rutke
Doof zijn

Bomen zacht wiegen, kinderen schreeuwen,
een geen geluid.
orkesten snel gebarend
zijn stereofotoos.
(Het beeld, het ruimtebeeld
doet pijn,
is strijkstok en de snaar
ben ik

en wil niet trillen)

De krant ritst weg. mijn liefste vaas!
de klok luidt. huisdier zijn is dom.
Hij raakt gewond! het stormt. het regent.
de troep marcheert. de vijand flitst.
De markt loopt vol. Het sneeuwt papieren.
mijn vriend is dood.
De tram staat stil.
Mijn vriend is dood. men danst hier rumba.

De avond daalt. Wij horen niets.
De avond daalt. Wij zien de kleuren:
intieme messen van besef
die langzaam weer de slaap besnijden.