Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 108]

Reinout Vreijling

Het langzaam slinken van de sneeuw-
bedekte bergrug van basalt
waaraan een vogel eens per eeuw
zijn snavel wet.

In verdronken stad klaroengeschal.

Een wervelende maskerdans
langs de slinkse rand van een ravijn.

Het bevel het aantal korrels zand
te tellen van het witte strand.

Het stollen van het suizend bloed.

Een bom die valt.

Het verre rollen van een schreeuw
langs het glinsterende lemmet
van de steeds wisselende lijn
die het water scheidt van land.

Met een zilveren vingerhoed
een oceaan te legen.

Sterrennevels die zich wegen
banen naar het eind van het heelal.

Een laatste kans.