Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 304]

Murk A.J. Popma
Op leven en dood

God gaf mij als moeder de aarde
die mij spoog uit een vers open graf;
toen was ik een opgebaarde -
ik wachtte gelaten af.

En in Gods grote gewelven
daar sprong het licht uiteen
in zeven gelijke helften,
aan mij gaf God er een

en langzaam begon ik te leven
naar lichaam en aarde toe,
want ik was een van de zeven
die opsprong in vlees en bloed.

Maar toen ik lang genoeg leefde
vergat ik mijn vers open graf;
en God, die het leven gegeven
heeft, nam het mij ook weer af.

Ik keerde terug tot de aarde,
de moederschoot, water en draf;
ik was weer een opgebaarde -
en wachtte gelaten af

want toen kon ik nòg niet geloven
dat aarde is schaduw van licht;
de hemel draait ondersteboven
recht onder mijn gericht:

en in Gods grote gewelven
daar zaten zij allen bijeen,
Jezus, Judas, en de elven,
rond een tafel mosgroen steen.

[p. 305]

 

Ik lag er pal boven begraven

 

met cement, in een keurignet graf;

 

een handjevol moeder aarde

 

lag ik van het leven af

 

 

 

en onder mij spraken de doden

 

hun klinkklare dodentaal;

 

daar wandelde God met de goden

 

op het leven diagonaal.

 

 

 

Maar ik zal wel wachten daartussen:

 

aarde en licht, stof en steen;

 

mijn hoofd op een houten kussen,

 

mijn voeten getrouw bijeen

 

 

 

want nog eenmaal zal het gebeuren

 

dat licht springt in licht uiteen,

 

dat de aarde zich open zal scheuren

 

tot aarde, aarde alleen.