Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 235]

Anton Lam
Psalm

Ik kan U niet ontkomen,
Gij geeft de stilte stem.
En ook als ik blijf zwijgen
legt Gij Uw hand op mij.

Toen ik nog geen gezicht had,
en in het water sliep,
toen zagen reeds Uw ogen,
mijn ongevormde klomp.

Toen hebt gij mij geroepen,
over de vloedlijn heen,
en mij een naam gegeven,
en brood voor onderweg.

Nu loop ik in Uw donker,
nu lig ik in Uw licht,
kleiner dan een engel,
groter dan een spreeuw.

Zo wil ik blijven lopen,
tot ik U heb bereikt.
Het brood schuift in de over:
ik brand van zaligheid.