Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 236]

Anton Lam
Zij zullen geen honger meer lijden...

(Openb. 7:9-17)

Een schare die niemand kan tellen,
uit velerlei natie en stam,
met engelen als metgezellen,
zag ik voor de troon zich stellen,
voor de troon van God en het Lam.

Zij waanden zich wel eens verlaten,
Zij werden door angsten gekweld.
Nu dragen zij witte gewaden,
en prijzen de Heer bovenmate,
Nu zijn zij in ruimte gesteld.

Zij zullen geen honger meer lijden,
geen zon die nog brandt op hun hoofd.
Want het Lam zal zijn schapen zelf weiden,
naar de bronnen des levens hen leiden:
En God heeft hun tranen gedroogd.

Bij dit lied bestaat een melodie van Wim ter Burg.