Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 210]

Anton Lam
Het lied van het scheppende woord

Looft Hem, die deze wereld schiep,
haar uit de vloed te voorschijn riep,
hemel en aarde bracht Hij voort,
in den beginne, door zijn woord.

Dit woord draagt het heelal, het is
de hartslag der geschiedenis,
de ademtocht van ons bestaan,
de weg waarlangs wij mogen gaan.

De stem die Abraham vernam,
vervreemdde hem van volk en stam.
Zijn vaderland, zijn moedergrond
werd 't woord dat uitging van Gods mond.

God zei een volk in de woestijn
dat het Zijn bondgenoot zou zijn.
Nu draagt het door de eeuwen heen,
de woorden tien, gegrift in steen.

In Jezus, die de Christus is,
Zijn dood en Zijn verrijzenis,
sprak God zichzelf ten volle uit,
en werd de toekomst ingeluid.

En zo gaat thans, van mond tot mond,
dit scheppend woord de wereld rond.
Tot al wat is en al wat leeft,
een nieuwe naam ontvangen heeft.

Looft Hem, die deze wereld schiep,
haar uit de vloed te voorschijn riep.
Hemel en aarde gaan voorbij,
het Woord behoudt de heerschappij.

Bij dit lied bestaat een melodie van Wim ter Burg.