Ontmoeting. Jaargang 15

Nora Petit

liggend voor het raam alsof
ik een insect ben
wiens vleugels ingekort zijn
maar ik ga nog niet dood
ik heb nog ruimte voor mij
een levenslang tegoed aan liefde
hoe lang dat is weet niemand
en waar het eindigt weet niemand

niemand weet waar zijn leven naar toe gaat
geen mens kent zijn omzichtige tong
geen mens gelooft in zijn jachtige jacht
waar zijn rattenvanger hem jaagt