Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 260]

Okke Jager
Sabbath

een woord is nooit enig kind
het is bij de sterren af
spr. werpt handenvol zand omhoog
als het valt is de zee woestijn
de vissen schrikken zich zonder meer dood
de duif vliegt tegen de lamp
die de armen heft voor alle verkeer
naar een andere ark dan zij dacht
de wildernis bloeit zichzelf voorbij
alles staat rijp van beeldsprakigheid
onder de roos van jesaja
onder het zand van exodus
loert het water van genesis

maar vandaag is de waarheid een vrouw
die ongesluierd vaart over straat
om zonder barenspijn
een openbaring te zijn

haar bruidegom is aan boord
hij voert het woord in zijn schild
om zonder te spitten naar brood
vader van volken te zijn

en de duif vindt in de jordaan
de ark uit de droge woestijn
en een stem staat in volle bloei:
het Woord is Mijn enig Kind.