Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 258]

Okke Jager
Gewoon

ik en de avond zijn om strijd gesloten
de vaart verzwijgt hoe de avond naar mij staart
maar de autobus rijt ons geslepen open
de scheur is evenwijdig aan de vaart

achter mijn rug hangt de doorsneden avond
verwaaid tot eindeloos verleden in
flarden van stilte die elkaar gehavend
niet meer herkennen van het gaaf begin

bruggen verspringen bochten duren weken
de bus vergaapt zich aan de duisternis
ik moet eruit om in een dorp te preken
maar weet niet half waar hier een halte is

ik kan de motor in mij horen ronken
een zwaardwond in mijn zijde is de deur
niet te bereiken in de kop van donker
noordholland is het hoofd van de chauffeur

maar onbeweeglijk zie ik het gebeuren
in de andere bus die door het water gaat
loop ik gewoon naar de openslaande deuren
terwijl mijn gastheer bij de halte staat