Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 164]

J.W. Schulte Nordholt
Visioen

O wat een mooi gebouw in de zon,
wat blinkt dat tegen de onweerslucht,
de witte meeuwen erboven, een vlucht
van schitterende sterren, ik kon

mijn ogen niet geloven,
dat ik dat midden in de nacht
zo zou zien had ik niet gedacht
met al die bloeiende bloemen er boven,

midden in de winter, het leven is
zo verbijsterend, wie begrijpt
de hemelse aardse duisternis:
het huis waar wij in wonen mogen,
de gevleugelde ziel, de vrucht die rijpt,
de brandende sterren in de ogen.