Ontmoeting. Jaargang 13

[p. 369]

Okke Jager
Onwezenlijk

elke nachtaardige morgen
vlak na de verhuizing vacantie
pétététige krassen doen pijn
als in een belegen agenda
- oudstrijders snijden hun rimpels
in banken van omgekeerd hout -
ik heb een adres zonder huis
ik zit in een hoek zonder zithoek
woon-achtig ben ik geworden.

een waterval van eeuwig eb
druist tegen alles in
de loosheid viel mij koud op 't dak
er steekt niets achter dat ik leef
ik kan geen peil op werke- trekken
dat op -lijkheid geen staat kan maken
de leeftijd van de tijd is half
de klok loopt tussen mal en dwaas
de bonte hond is opgeknoopt
de blauwe knoop verspringt op rood
ik vonnis wekkers bij verstek
zijn is er niet meer bij.

ik leg een vouw bij genesis
maar door een lek in alles komt
de laatste regen mij bedienen
ik ben, maar niet afdoend.

ik speel mooi weer met mist
ik heb mij tot de laatste taal vertaald
maar alle hebben ze beschaamd
de eerste opgegeven als vermist
het water is zo diep
dat vissen niet bestaan.

de straat van na een film
slaapwandelt langs de kerk
voetstappen zonder voet bij stuk

[p. 370]

 

geen straat werkt er zich boven uit

 

een baboe wuift haar leven

 

naar rook aan de evenaar.

 

 

 

waar is de kop van deze droom

 

die verder op eigen gelegenheid kroop

 

ik loop op de stoomfluit vooruit

 

in mijn klandestien skelet

 

ik adem rookgordijnen uit

 

droog-wakker ben ik hoogstens in

 

mijn koude kermisbed.

 

 

 

ik zoek een achterdeur naar een

 

biechtvaderlijke werkelijkheid.